Ο λύκος δεν είναι πάντα μαύρος και κακός!!
του Γιάννη Αραχωβίτη
Το να σκεφτόμαστε με στερεότυπα, και βάσει συνόλου, ομάδας, έθνους, ζώου, καταγωγής κ.λ.π., κινδυνεύουμε να αδικούμε το άτομο, την διαφορετικότητα και την ξεχωριστότητα του καθενός. Μην γινόμαστε οδοστρωτήρες δικαιωμάτων. Ο καθένας αξίζει να κρίνεται για αυτά που κάνει και λέει και όχι για το που γεννήθηκε, τι γλώσσα μιλάει και τι χρώμα έχει το δέρμα του. Μην βιαζόμαστε να πυροβολούμε τον λύκο από την ανασφάλεια και τις προκαταλήψεις μας.
Ας μπούμε στον κόπο να τον παρατηρήσουμε, να τον ακούσουμε, να τον γνωρίσουμε. Το ίδιο δεν θα θέλαμε να κάνουν και οι άλλοι για εμάς; Μήπως πρόσφατα , κατά την κρίση, δεν υπεστήκαμε την ρητορική μίσους των άλλων κρατών, πολιτικών, δημοσιογράφων κ.λ.π;
Ο κάθε "λύκος", όπως και εμείς , δικαιούται να κριθεί ξεχωριστά, και βάσει των πράξεών του.
Πάτα "Μου Αρέσει- Like" και «Να λαμβάνω ειδοποιήσεις»!
Με τον ερχομό του νέου έτους, όλοι προσπαθούν να αλλάξουν και να βελτιώσουν κάποια πράγματα στη ζωή τους.
Η δουλειά μου είναι να βοηθώ τους ανθρώπους να πετυχαίνουν σε διάφορους τομείς της ζωής τους. Αν χρειάζεσαι κάποια βοήθεια ώστε και η φετινή χρονιά να μην πάει χαμένη, απάντησε στις ερωτήσεις, στην πιο κάτω έρευνα που κάνουμε εγώ και οι συνεργάτες μου και 
Χειμώνας 326 π.χ. Νότια του ποταμού Υδραώτη (παραπόταμου του Υδάσπη, οι Έλληνες του Μέγα Αλέξανδρου πολιορκούν το ισχυρό φρούριο των Μαλλών (πιθανότατα σημερινό Multan). Και ενώ έχουν περάσει το εξωτερικό τείχος, ο Αλέξανδρος διαπιστώνει ολιγωρία και καθυστέρηση στην συνέχιση της πολιορκίας με την ταχύτητα και την ορμή που επιθυμεί ο ίδιος. Το να κυριεύσεις μια οχυρή θέση (πόσο μάλλον ένα οργανωμένο φρούριο) είναι πολύ δύσκολη υπόθεση. Ο αμυνόμενος συνήθως έχει το πλεονέκτημα μιας και περιμένει πίσω από το τείχος και από πλεονεκτική θέση.
Κάποτε οι γονείς ήταν αναγκασμένοι να δουλεύουν μέρα νύχτα στο χιόνι και κάτω από αντίξοες συνθήκες. 
