Tόσο καλός που να μην μπορούν να σε αγνοήσουν!
του Γιάννη Αραχωβίτη
Πολλοί άνθρωποι σπουδάζουν ή ασχολούνται με κάτι, περιμένοντας πως και πως να τους παρουσιαστεί μια χρυσή ευκαιρία για να αναρριχηθούν σε ψηλότερα επίπεδα του επαγγέλματός τους, για να «πιάσουν», όπως λέμε, την καλή!
Και περιμένουν, τα χρόνια περνούν και δυστυχώς διαπιστώνουν ότι μπίλια δεν κάθεται ποτέ στο όνομά τους.
Όμως αντί να περιμένουν την θεά τύχη να τους χαμογελάσει, μια καλύτερη προσέγγιση θα ήταν να πάρουν, την τύχη τους στα χέρια τους.
Θα μπορούσαν να εστιάζουν στην καθημερνή δική τους βελτίωση, παράγοντας δουλειά αρίστης ποιότητας, ώστε σύντομα να ξεχωρίσουν τόσο από το πλήθος ώστε να μην μπορεί κανένα αφεντικό, κανένας προϊστάμενος, κανένας ανταγωνιστής να τους αγνοήσει.
Ας το καταλάβουμε όλοι μας. Ο κάθε εργοδότης / επιχειρηματίας δεν είναι φιλανθρωπικό ίδρυμα για να δίνει θέσεις εργασίας σε όσους το επιθυμούν. Δίνει τις καλύτερες θέσεις σε εκείνους που ξεχωρίζουν για το ζήλο τους, σε εκείνους που αποδεδειγμένα μπορούν να παράγουν έργο υψηλής ποιότητας, σε εκείνους που είναι χρήσιμοι και απαραίτητοι για την εταιρεία του.
Κάτσε και σκέψου τι δεξιότητες θα πρέπει να βελτιώσεις, σε ποιους τομείς μπορείς να ξεχωρίσεις, πως μπορείς να γίνεις απαραίτητος στην εταιρεία σου. Κάνε τον προϊστάμενο σου να πει «Ναι, αυτό το άτομο μπορώ να το εμπιστευτώ και το χρειάζομαι για μεγαλύτερα πράγματα».
Μην πηγαίνεις με την νοοτροπία «τόσα μου δίνουν, τόσα κάνω». Κάνε περισσότερα από ότι σου δίνουν. Τόσα που να ην μπορώ να σε αγνοήσουν, που να μην μπορούν να σε απολύσουν ή να σε αντικαταστήσουν. Τόσα που να φοβούνται ότι θα σε «κλέψει» ο ανταγωνισμός και καλό είναι να διαπραγματευτούν μαζί σου ένα καλύτερο συμβόλαιο, καλύτερες παροχές και αναγνώριση του ρόλου σου.
Σκέψου συνεχώς πως δεν φτάνει απλώς να πηγαίνεις κάθε μέρα στη δουλειά και απλώς να κάνεις τα βασικά. Κάνε κάτι ξεχωριστό. Για παράδειγμα, ένας από τους πελάτες μου, Ο Μιχάλης, εργάζεται σε μια εταιρεία που εμπορεύεται είδη μπάνιου. Λόγω της κρίσης, η εταιρεία άρχισε να απολύει προσωπικό. Και βεβαίως άρχισε να απολύει πρώτα αυτούς που δεν της ήταν απαραίτητοι. Ο Μιχάλης άρχισε να έχει κρίσης πανικού και ανασφάλειας, να μην μπορεί να κοιμάται τα βράδια και πολλά άλλα. Στα 52 του σίγουρα θα δυσκολευόταν να βρει αλλού δουλειά.
Σε μια συνάντησή μας τον ρώτησα «Τι μπορείς να κάνεις που να προσθέσεις αξία στην εταιρεία σου, να φέρεις έξτρα πελάτες, να πετύχεις περισσότερες πωλήσεις;»
Αποφασίσαμε να κάνουμε μια μικρή έρευνα στην αγορά και να βρούμε σε τι υπερτερούσε ο ανταγωνισμός, σε τι θα μπορούσαμε (η εταιρεία του που δούλευε ο Μιχάλης) να γίνουμε καλύτεροι, ποια προϊόντα δεν μας πρόσφεραν πλεονέκτημα. Κάτι δηλαδή που θα έπρεπε να το είχε κάνει από μόνος του ο ιδιοκτήτης της εταιρείας του Μιχάλη, το έκανε ο Μιχάλης κατόπιν δικής μου προτροπής.
Για δυο μήνες ο Μιχάλης μπαινόβγαινε στον ελεύθερο χρόνο του (ήδη δούλευε μειωμένο ωράριο) σε ανταγωνιστικά καταστήματα, τσεκάροντας πράγματα και «κλέβοντας» ιδέες. Επίσης άρχισε να ρωτάει τους πελάτες της εταιρείας του το γιατί αγόρασαν από αυτούς ή το γιατί απόρριψαν την προσφορά τους.
Αφού συγκέντρωσε όλες της πληροφορίες, τις συνέκρινε, τις αξιολόγησε, τις ομαδοποίησε, τότε κτύπησε την πόρτα του αφεντικού του. Η συνέχεια ήταν απίστευτη. Η εταιρεία βασιζόμενη στα ευρήματα του Μιχάλη επανέκτησε μεγάλο μέρος της αγοράς και επεκτάθηκε και σε άλλα συγγενή προϊόντα, δημιουργώντας και ένα έξτρα τμήμα. Επαναπροσέλαβε επιλεκτικά κάποιους από αυτούς που είχαν απολύσει και 5 άτομα επίλεκτα από τον ανταγωνισμό.
Ο Μιχάλης πήρε προαγωγή, αύξηση μισθού, και μαζί με δυο άλλα άτομα είναι επικεφαλής του τμήματος ανάπτυξης της εταιρείας.
Τι μπορείς να κάνεις εσύ για την εταιρεία σου; Πως μπορείς να γίνεις ποιο χρήσιμος, ποιο δημιουργικός , ποιο παραγωγικός; Μην περιμένεις να στο ζητήσουν. Εσύ από μόνος σου, γίνε κάτι που να μην μπορούν να σε αγνοήσουν. Απόκτησε τέτοια αξία που να σε έχουν ανάγκη. Όταν πραγματικά αξίζεις, ξεχωρίζεις. Και όταν ξεχωρίζεις, γίνεσαι ελκυστικός, χρήσιμος, αναγκαίος. Πρόσθεσε αξία σε αυτό που είσαι και τότε δύσκολα θα σε αγνοήσουν.
