Μεγάλη διεθνή επιτυχία – Σημαντική διάκριση & επίτευξη στόχου

Φέτος, είχα την ευκαιρία και την τιμή να εκπροσωπήσω τη χώρα μας σε διεθνείς αγώνες ρητορικής.

Κάτι που θα γινόταν για πρώτη φορά, μιας και η χώρα μας ,μέχρι το περασμένο καλοκαίρι, δεν είχε τη δυνατότητα να διαγωνίζεται σε διεθνείς αγώνες των Τ.Μ.Ιnternationals.

Η όλη διαδικασία ήταν πολύμηνη, επίμονη και επίπονη. Αμέτρητες ώρες προετοιμασίας, πολύ πίεση και άγχος. Όλα θα έπρεπε να γραφτούν και να ειπωθούν με την πιο μεγάλη προσοχή. Η κάθε λεπτομέρεια, η κάθε γκριμάτσα, η κάθε παύση ή λέξη μετράει. Σε τέτοιο επίπεδο διαγωνισμών, ο ανταγωνισμός είναι απίστευτα υψηλός. Αν συνυπολογίσουμε και την απειρία μας, τότε καταλαβαίνουμε, το μέγεθος και των αριθμό των δυσκολιών.

Το ταξίδι ξεκίνησε από τον τοπικό όμιλο. Εδώ είχα να «αντιμετωπίσω» φίλους και γνωστούς. Άτομα με τα οποία μαζί μαθαίνουμε και εξασκούμαστε στο να βελτιώσουμε τις δεξιότητες της δημόσιας ομιλίας. Με τίμησαν με την ψήφο τους. Ο δεύτερος σταθμός ήταν διαγωνισμός ανάμεσα σε συμμετέχοντες από 5 διαφορετικούς ομίλους (της ίδιας περιφέρειας, area 5), όπου και πάλι κατάφερα να πάρω την πρώτη θέση. Ταυτόχρονα πετυχαίνοντας την υψηλότερη βαθμολογία κέρδισα και την πρώτη θέση σε Πανελλήνιο επίπεδο (area 5 & 6- Hellas). Αυτό μου έδωσε την ευκαιρία και την υποχρέωση να εκπροσωπήσω τη χώρα μας σε διεθνή αγώνα μια ευρύτερης περιοχής  από ομιλητές της Ελλάδος, της Ιταλίας και της Ελβετίας. Οι τρεις χώρες αυτές είναι μια ομάδα (Division G).

Ο διαγωνισμός αυτός (Division G) φιλοξενήθηκε από τους Ιταλούς και έγινε στο Μιλάνο. Πρωτόγνωρη εμπειρία για μένα και για όλη την Ελληνική αποστολή. Μεγαλύτερες απαιτήσεις, μεγαλύτερο άγχος και πίεση.

Όμως και εκεί τα πράγματα εξελίχθηκαν κατ’ ευχή. Πήρα την πρώτη θέση ανάμεσα σε πρωταθλητές από διάφορες περιοχές (25 περίπου όμιλοι). Η χαρά και ο ενθουσιασμός σίγουρα μεγάλος. Όμως το επόμενο βήμα φάνταζε τεράστιο και εκφοβιστικό.

Τώρα ως πρωταθλητής Ελλάδος, Ιταλίας και Ελβετίας (Division G) θα έπρεπε να δοκιμάσω τις δυνάμεις μου απέναντι σε πρωταθλητές από άλλε ευρύτερες περιοχές και χώρες. H District 59 αποτελείται από τις μισές περίπου χώρες τις Ευρώπης. Οι χώρες αυτές είναι: Ολλανδία, Βέλγιο, Λουξεμβούργο, Ελβετία, Αυστρία, Ιταλία, Ελλάδα, Γαλλία, Ισπανία, Πορτογαλία ((220 όμιλοι). Το βάρος και το άγχος για μια αξιοπρεπή συμμετοχή τεράστιο. Όσο και να προσπαθείς να χαλαρώσεις και να πεις «εντάξει διαγωνισμός είναι, δεν είναι αγώνας ζωής και θανάτου», και πάλι ζορίζεσαι. Μας πιάνει και λίγο το Ελληνικό φιλότιμο και το πατριωτικό. Εδώ θέλω να σταθώ και να ευχαριστήσω ξεχωριστά όσους Έλληνες που μας συμπαραστάθηκαν σε όλη την διαδρομή και θα ήθελα να κάνω και ιδιαίτερη μνεία και στους φίλους μας τους Ιταλούς. Έδειξαν πραγματικά ανωτερότητα, αλληλεγγύη και ως πιο έμπειροι από εμάς, μας βοήθησαν να προετοιμαστούμε καλύτερα.

Οι τελικοί έγιναν στην Μαδρίτη. Πανέμορφη πόλη, πολλά να δεις αλλά εγώ δεν είχα ούτε χρόνο , ούτε το κουράγιο να πάω στα Μουσεία, στα αξιοθέατα , ούτε και στο γήπεδο της Ρεάλ Μαδρίτης. Την Παρασκευή 11/11/16 έγιναν οι προημιτελικοί. Έλπιζα να μην χάσω τα λόγια μου και να σταθώ όσο πιο καλά μπορούσα, Ο φόβος της απλής δημόσιας ομιλίας (να μιλάμε από εξέδρας σε ζωντανό ακροατήριο είναι ο νούμερο ένα φόβος σύμφωνα με έρευνες). Φανταστείτε τώρα να μιλάμε σε 400 ανθρώπους που είναι ειδικοί στην δημόσια ομιλία /ρητορική. Να ξέρεις, ότι θα σε παρακολουθούν με ιδιαίτερη προσοχή και έμπειρο μάτι, για να δουν τι κάνεις σωστά και τι κάνεις λάθος ως ομιλητής. Για να ακούσουν τους φωνητικούς σου χρωματισμούς και να κρίνουν τις ερμηνευτικές σου ικανότητες. Και πάλι, με την βοήθεια του θεού, κατάφερα να προκριθώ στους 6 που θα συμμετείχαν στους τελικούς την επόμενη μέρα. Η όλη πορεία μου θύμιζε κάτι από την τρελή και ανέλπιστη πορεία της Εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου στα γήπεδα της Πορτογαλίας το 2004, που ξεπερνούσε κάθε αντίπαλο, για να πέσει στην συνέχεια πάνω σε κάποιον ακόμα πιο δύσκολο και κατάφερε να φτάσει στα τελικά και να κερδίσει το «τιμημένο». Χαίρεσαι , για λίγο, γιατί πέρασες ένα εμπόδιο, αλλά αμέσως σε πιάνει τρόμος και ρίγος, γιατί σε περιμένει το επόμενο.

Η 12 Νοέμβρη του 16 ήταν η μέρα του μεγάλου τελικού. Η αναμονή σε τσάκιζε. Ήθελες να τελειώσει όλο αυτό για να χαλαρώσεις. Όλοι σου έλεγαν να μην αγχώνεσαι και να το διασκεδάσεις. Καλοσύνη τους. Αλλά δεν είναι τόσο απλό για αυτούς που θα πάρουν το μικρόφωνο, για αυτούς που θα σταθούν μπροστά στο αετίσιο μάτι των κριτών. Πόσο μάλιστα αν δεν έχεις προηγούμενες παραστάσεις και εμπειρίες. Το μυαλό και η φαντασία καλπάζουν και φαντάζονται διάφορα ζοφερά σενάρια. Π.χ. να σκοντάψεις επί σκηνής, να χάσεις τα λόγια σου, να κάνεις σαρδάμ κ.λ.π.

Ο παρουσιαστής  έδωσε τις οδηγίες προς τους διαγωνιζόμενους ομιλητές και τραβήξαμε τον κλήρο γα την σειρά εμφάνισης. Ο αριθμός 1 έπεσε σε μένα. Πρωτάρης και πρώτος επί σκηνής. Φτου! Όλα στραβά.

Όμως πια δεν μπορούσα να κάνω τίποτα. Η μόνη επιλογή ήταν να συγκεντρωθώ και να τα δώσω όλα. Ο λαιμός μου είχε αρχίσει να στεγνώνει και να κλείνει από το άγχος και την πρακτική. Αλλά ήμουν αποφασισμένος. Ακόμη μια φορά, έστω και την τελευταία. Πολλοί με υποστήριζαν και έλπιζαν σε κάτι ακόμα καλύτερο. Αλλά και για μένα ήταν σημαντικό. Και ήθελα να φτάσω στον τελικό. Απλώς ήταν δύσκολο να  πιστέψω, ότι θα γινόταν. Και όταν ξέρεις, ότι όλοι περιμένουν να ξεκινήσει ο αγώνας και είσαι ο πρώτος που θα ανέβει στην σκηνή, όλο σου τα σώμα πονάει και το μυαλό σου θολώνει. Σου φαίνεται ότι έχεις ήδη ξεχάσει, αυτά που για μήνες προσπαθούσες να μάθεις.

Αρχίσαμε. Άκουσα το όνομά μου. Ανέβηκα , δείχνοντας όσο πιο άνετος μπορούσα. Ξεκίνησα. Δυο τρεις φορές το μυαλό μου, για κλάσματα δευτερολέπτου, πήγε περίπατο. Το μάζεψα. Ανασκουμπώθηκα και συνέχισα. Τα λεπτά περνούσαν, ο κόσμος συμμετείχε , γελούσε, χειροκροτούσε και εγώ εκεί να το παλεύω. Με λέξεις, με χειρονομίες, με εκφράσεις προσώπου και κινήσεις, Έφτασα στο τέλος. Φωνές, χειροκροτήματα, μπράβο. Αλλά αυτά τα κερδίζει ο κάθε ομιλητής αυτού του επιπέδου. Οι κριτές, αθέατοι, μέσα στους θεατές, έγραφαν σημειώσεις και πόντους. Κοίταξα αριστερά μου. Η γυναίκα ήταν εκεί. Πάντα εκεί. Το δεξί της χέρι κινήθηκε και ακούμπησε το μέρος της καρδιάς της. Κίνηση αγάπης. Πάντα δίπλα μου. Μου δίνει μεγάλη δύναμη. Αυτή είναι που ξέρει το τι πέρασα και τι προσπάθειες και θυσίες κατέβαλλα όλους αυτούς τους μήνες. Αυτή μου έφτιαχνε όλα τα γιατροσόφια για να μην κλείσει ο λαιμός μου από τις ατελείωτες ώρες προπόνησης. Αυτή μου έδειχνε τις τεχνικές αναπνοής και χαλάρωσης. Αυτή αξίζει μεγάλο κομμάτι της όποιας επιτυχίας.

Ακολούθησαν και οι άλλοι 5 ομιλητές. Εξαιρετικοί από κάθε άποψη. Από χώρες με παράδοση και εμπειρία ετών σε παρόμοιους αγώνες. Οι κριτές έμπειροι και ικανοί. Οι καλύτεροι δυνατόν. Τα αποτελέσματα θα τα μαθαίναμε  αργότερα στο μεγάλο δείπνο. Μαζευτήκαμε λοιπόν καμιά 400 άτομα από όλες αυτές της χώρες σε ένα μεγάλο ξενοδοχείο της Ισπανικής πρωτεύουσας. Όλοι ήταν χαρούμενοι, με ένα καλό λόγο, με ένα φιλικό χτύπημα στην πλάτη. Φαντάζομαι όμως, πως όλοι έκαναν σκέψεις και υπολογισμούς ως προς το ποια ομιλία θα ήταν η καλύτερη, η δεύτερη , η τρίτη κ.λ.π. Οι διαγωνιζόμενοι ανακουφισμένοι, γιατί τα δύσκολα (οι ομιλίες) είχαν περάσει αλλά με ανυπομονησία ώσπου να μάθουν την τελική κατάταξη.

Και ήρθε η ώρα. Και πάλι η τύχη, ο θεός, η Ελληνική ψυχή (γράψτε ότι θέλετε) με αντάμειψε με μία άκρως τιμητική Τρίτη θέση. Τρίτη θέση στους τελικούς ως πρωτάρης (ατομικά και ως χώρα) είναι κάτι παραπάνω από ικανοποιητική, όπως και να το δεις. Χάρηκα γιατί οι κόποι μου δεν πήγαν χαμένοι. Γιατί έδωσα χαρά σε αυτούς που με πίστεψαν και με εμπιστεύτηκαν. Γιατί μέτρησα τις δυνάμεις μου και είδα ότι όταν προσπαθώ με πάθος, όταν οργανώνομαι εγκαίρως και πιστεύω, τότε φτάνω ψηλότερα.

Και αυτό βεβαίως ισχύει για όλους και για όλα. Ισχύει για σένα που διαβάζεις αυτή την ιστορία. Για σένα που αναρωτιέσαι αν μπορείς. Που διστάζεις  να ξεκινήσεις, φοβούμενος την αποτυχία και το άγνωστο.

Να ξέρεις, ότι ο άνθρωπος μπορεί πολλά. Αρκεί να το θέλει, να το πιστέψει και να το παλέψει. Το που θα φτάσεις, δεν μπορείς να το ξέρεις αν δεν δοκιμάσεις. Αποφάσισέ το, οργανώσου και δώσου με πάθος. Αν μπορεί κάποιος άλλος, μπορείς και εσύ. Ο καθένας είναι μοναδικός και έχει μοναδικές ικανότητες σε κάτι. Βρες το δρόμο σου και οπλίσου με δύναμη για το ταξίδι. Δυσκολίες πολλές , καθώς και δικαιολογίες. Θέλεις να ξεπεράσεις τις δυσκολίες ή να χαϊδεύεις τον εαυτό σου με δικαιολογίες; Η σωστή και συνεχή προσπάθεια, κάποια στιγμή, επιβραβεύεται. Ξεκίνα αυτό που ονειρεύεσαι. Αξίζει τους κόπους και τα χτυποκάρδια. Τα εξαιρετικά αποτελέσματα, στεφανώνουν όσους κάνουν εξαιρετικές προσπάθειες. Αξίζει. Βελτίωσε τη ζωή σου, ζήσε τα όνειρά σου.

Με αγάπη και ευχές για ένα χαρούμενο 2017.

Γιάννης Α. Αραχωβίτης