Ο ρόλος του δασκάλου (μέντορα, προπονητή, καθοδηγητή)

του Γιάννη Αραχωβίτη

Το σχολείο μου. Πετρόκτιστο, λιτό, δωρικό, ένα με την Φύση, με τα κελαηδίσματα των πουλιών να δένουν με το τιτίβισμα των σχολιαρόπαιδων. Και στον τοίχο η επιγραφή: «στους γονείς μου οφείλω το ζήν και στους δασκάλους μου το εύ ζήν». Μου πήρε πολλά χρόνια για να κατανοήσω απόλυτα την φράση αυτή του Μεγάλου Αλεξάνδρου και να συλλάβω την καταλυτική επίδραση του δασκάλου. Εκείνου, που σου ανοίγει τον θαυμαστό κόσμο του εαυτού σου,  είτε είσαι παιδί στο σχολείο, είτε ενήλικας, που παλεύει  στην επαγγελματική αρένα.

Ο δάσκαλος, ο μέντωρ, αποστασιοποιημένος, δίχως το βάρος της συναισθηματικής εμπλοκής, βλέπει αντικειμενικά τα δυνατά και τα αδύνατα σημεία, το modus operandi, τον προσωπικό τρόπο δράσης, αντίδρασης και σκέψης. Εκείνος με απόλυτη ειλικρίνεια και ευθύτητα συντονίζει ενέργειες, για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Είναι ο καθρέφτης, που αντανακλά την πραγματική σου εικόνα και σε αφήνει να δείς, χωρίς ποτέ να κριτικά ρει, τα κάποια ψεγάδια σου, για να τα ξεθωριάσεις σιγά σιγά.

Ο μέντωρ δεν είναι και δεν δηλώνει επαΐων. Δεν παπαγαλίζει ένα «μάθημα», αλλά ούτε κάνει αυτός την εργασία για τον άλλον. Ο μέντωρ δίνει πληροφορίες σε όποιον έχει την ωριμότητα να αφήσει το «εγώ» του στην άκρη και να συνεργαστεί. Ο μέντωρ βασίζεται στην αρχή των συγκοινωνούντων δοχείων, στον δέκτη, που είναι ανοιχτός σε ιδέες, προτάσεις, αλλαγές, καινοτομίες.

Ο μέντωρ είναι συγχρόνως το ψύχραιμο alter ego,  ο σύμβουλος, ο εξομολόγος, ο ψυχολόγος, ο ψυχοθεραπευτής, ο φίλος, ο διαπραγματευτής, ο καθοδηγητής.

Στην ουσία ο μέντωρ επαναλαμβάνει τα λόγια του Πινδάρου: «γένοιο οίος έσσι μαθών». Μάθε πρώτα ποιος είσαι πραγματικά, μάθε τις δυνατότητες και τις ικανότητες σου και με όλο σου το είναι, πραγμάτωσε και υλοποίησε τις.